فولاد آلیاژی مقاوم در دمای بالا (High Temperature Steels)

مقدمه

فولادهای آلیاژی مقاوم در دمای بالا حاوی کربن پایین و مقدار بالای عناصر آلیاژی از جمله کرم، نیکل، مولیبدن، وانادیم، تنگستن، تیتانیوم و نایوبیم یا ترکیبی از آن ها می باشند. وجود این عناصر باعث بهبود مقاومت خزشی و حرارتی این آلیاژها می شود که مشخصه ی اصلی آن ها است. علاوه بر آن عناصر کرم، نیکل و مولیبدن تامین کننده ی مقاومت به خوردگی و اکسیداسیون بوده و سایر عناصر به خصوص عناصر کاربیدزا نقش استحکام بخشی و افزایش سختی پذیری را برای گریدهای عملیات حرارتی پذیر فراهم می کنند.

این فولادها با توجه به خواص منحصر به فرد برای ساخت قطعات با کاربردهای دمای بالا از جمله محفظه های احتراق، راکتورها، توربین ها و بویلرها در نیروگاه ها، صنایع اتمی، نفت و پتروشیمی به کار می روند.

دسته­ بندی

این فولادها با توجه به مقدار عناصر آلیاژی، به خصوص کرم و نیکل و ساختار نهایی به دو نوع تقسیم می شوند.

مارتنزیتی

آستنیتی

استانداردها

استاندارد آلمانی DIN 17460 و همچنین استاندارد اروپایی BS EN 10302 به تبیین انواع فولادهای آلیاژی مقاوم به دمای بالا و خواص آن ها می پردازند. برخی از معروف ترین این فولادها براساس شماره در استاندارد آلمانی و با در نظر گرفتن دسته بندی فوق عبارت اند از:

WN 1.4903، WN 1.4905، WN 1.4911، WN 1.4913، WN 1.4922، WN 1.4923, WN 1.4935, WN 1.4938

WN 1.4910, WN 1.4919, WN 1.4941, WN 1.4945, WN 1.4951, WN 1.4958, WN 1.4959, WN 1.4961, WN 1.4962,            WN 1.4971, WN 1.4980, WN 1.4981, WN 1.4983, WN 1.4988

به علاوه، برای اطلاعات دقیق‌تر درباره‌ی کاربردهای فولادهای آلیاژی، خواندن مقاله کاربردهای فولاد آلیاژی را به شما پیشنهاد می‌کنیم.