فولاد غیرمغناطیسی

فولاد غیرمغناطیسی (Non-Magnetizable Steels)

مقدمه

فولادهای غیر مغناطیسی شونده فولادهای آلیاژی هستند که با توجه به ترکیب شیمیایی متنوع خواص متفاوتی از خود نشان می دهند. اما وجه مشترک همه ی آن ها این است که غیرمغناطیسی شونده هستند و جوش پذیری آن ها نیز بسیار مطلوب است. عنصر منگنز، نیکل، کرم، مولیبدن، نیتروژن، وانادیم و نایوبیمبه تناوب در ترکیب آن ها وجود دارند. این فولادها به لحاظ وضعیت عملیات حرارتی نیز شرایط متفاوتی دارند. برخی از آن ها عملیات حرارتی پذیر نبوده و برخی دیگر به دلیل وجود عناصر آلیاژی کاربیدساز قابلیت رسوب سختی دارند.

از کاربردهای آن ها می توان به برخی مصارف ساختمانی، دریایی، بدنه کشتی ها، آرماتورها، ابزار اندازه گیری، ست آزمایش، مخازن تحت فشار و برخی قطعات مورد استفاده در دمای پایین اشاره کرد.

دسته­ بندی

فولادهای غیر مغناطیسی شونده را می توان براساس ترکیب شیمیایی و عناصر اصلی تشکیل دهنده به سه گروه تقسیم بندی کرد.

منگنز دار

مهمترین عنصر آلیاژی آن ها منگنز است. کم بودن عناصر کرم و نیکل باعث می گردد که مقاومت به خوردگی این فولادها پایین بوده و خارج از دسته ی فولادهای زنگ نزن قرار بگیرند.

کرم و نیکل دار

مقدار عناصر کرم و نیکل در محدوده ی فولادهای زنگ نزن است و از لحاظ ساختاری به فولادهای آستنیتی سری 300 شباهت دارند. لذا این فولادها از مقاومت به خوردگی بسیار خوبی برخوردارند.

کرم، نیکل و منگنز دار

این فولادها نیز با توجه به ترکیب شیمیایی جزء فولادهای زنگ نزن هستند و از لحاظ ساختاری به فولادهای آستنیتی سری 200 شباهت دارند.

استانداردها

استاندارد DIN SEW 390 به تبیین خواص و ویژگی های فولادهای غیر مغناطیسی شونده می پردازد. برخی از معروف ترین آن ها در استاندارد آلمانی براساس تقسیم بندی فوق عبارت اند از:

WN 1.3805، WN 1.3813، WN 1.3817

WN 1.3819، WN 1.3941, WN 1.3944, WN 1.3953, WN 1.3958

WN 1.3962, WN 1.3964, WN 1.3965, WN 1.3968, WN 1.3974

به علاوه، برای اطلاعات دقیق‌تر درباره‌ی کاربردهای فولادهای آلیاژی، خواندن مقاله کاربردهای فولاد آلیاژی را به شما پیشنهاد می‌کنیم.