صنایع خودرو  (Automotive Industry)

صنایع خودرو یکی از صنایع وابسته به فولاد آلیاژی می‌باشد. فولاد به دلیل فراوانی، قیمت مناسب، دوام بالا و خواص خوب مهندسی، قابلیت تولید به اشکال و ابعاد مختلف، شکل پذیری، تعمیرپذیری و جوش پذیری و قابلیت بازیافت مهم ترین ماده ی مورد استفاده در صنایع خودروسازی در دنیا می باشد. اجزایی مثل بدنه، چارپوب و اسکلت، شاسی و سیستم تعلیق، سیستم ترمز، درها و سقف، قطعات موتور مثل سوپاپ، شاتون، میل لنگ، یاتاقان، قطعات گیربکس مثل چرخ دنده ها، مخازن سوخت و روغن (باک و کارتر)، اگزوز، فنرها، پیچ و مهره و بسیاری از قطعات ریز و درشت دیگر در خودروها فولادی هستند.

امروزه با توجه به اهمیت پیدا کردن مساله ی بهینه سازی مصرف سوخت و حفاظت از محیط زیست از طریق کاهش تولید گازهای گلخانه ای، دولت ها قوانین سخت گیرانه و محدود کننده ای را در این مورد وضع کرده اند. لذا بازطراحی خودروها و کاهش وزن آن ها به عنوان یکی از عوامل تعیین کننده در میزان مصرف سوخت، به خصوص بنزین و گازوئیل، از اهمیت بالایی برخوردار بوده و بسیاری از شرکت ها را بر این داشته تا با تحقیق و نوآوری و استفاده از مواد با کیفیت تر، بتوانند در این فضای رقابتی به کار خود ادامه دهند. در این راستا، بعضی از شرکت ها جایگزینی سایر فلزات مثل آلیاژهای آلومینیوم و بعضی دیگر استفاده از مواد کامپوزیتی با ماتریس پلیمری مثل فایبرگلاس و فایبرکربن را توسعه بخشیده اند. این مواد ضمن ارائه استحکام بالا، بسیار سبک بوده و در واقع نسبت استحکام به وزن آن ها بالا می باشد و از این رو تهدیدی جدی برای صنایع فولادی در ساخت خودرو محسوب می شوند و در بسیاری از موارد با موفقیت جایگزین فولادها شده اند.

اما تکنولوژی پیچیده ی این مواد، قیمت بالا و ضعیف بودن در برخی خواص مثل ضربه پذیری باعث شده است جایگاه فولاد در صنعت خودرو کماکان بی بدیل باقی بماند. از طرفی شرکت های فولادی نیز بیکار ننشسته و در تلاشند تا با تولید فولادهای آلیاژی جدید، با خواص ارتقا یافته بتوانند به کار خود ادامه دهند. بسیاری از این فولادهای آلیاژی که از استحکام بسیار بالا برخوردارند و همزمان قابلیت جذب انرژی بالا در تصافات را دارند، می توانند در ضخامت های بسیار کمتر طراحی شده و باعث گردند، هدف کاهش وزن خودرو نیز محقق گردد. به عنوان مثال فولادهای کم آلیاژ پراستحکام (HSAL) مجموعه ای از فولادها هستند که با افزودن مقدار کمی از عناصر آلیاژی مثل کرم، نیکل، مولیبدن، وانادیم، تیتانیوم، نایوبیم و … خواص مهندسی آن ها شامل استحکام تسلیم، استحکام کششی، ازدیاد طول و چقرمگی به میزان قابل توجهی نسبت به فولادهای ساده کربنی مثل St37 و St52 بهبود یافته است.